Tussen 2 en 5 miljoen jaar geleden werden door de eerste hominiden (Homo habilis) gereedschappen uit steen gemaakt. Deze stelden hen in staat om op een planmatige en georganiseerde manier te werk te gaan en zo hun overlevingskansen te vergroten. Hoewel voor ons deze eerste werktuigen erg primitief zijn, representeren ze een mijlpaal in onze voorgeschiedenis: het vermogen om abstract te denken. Samen met dit groeiende abstractievermogen kwam doorheen de evolutie een ideeënwereld mee waar mensen leerden mee om te gaan. Het werd een bron van verbeelding en verwondering die van bij het jonge kind één van de belangrijkste rollen speelt in onze ontwikkeling als persoon. Hoewel we deze evolutie vaak als geleidelijk en gestroomlijnd beschouwen, is het meer een aaneenschakeling van revoluties, vaak geïnitieerd door één mens of één groep: de kunstenaars.

De eerste opleving van de kunst zien we ongeveer 40 000 jaar geleden. In de grotten van Lascaux kunnen we vierkanten en rechthoeken zien in de hoofdgrot bij een tafereel van een liggende man met vogelmasker en stier. Het is geen jachttafereel maar wel droomtafereel van een man in REM-slaap. De afbeeldingen gaven uitdrukking aan het vermogen tot verbeelding. Nadien werden alle aspecten van de menselijke ideeënwereld met de kunst verbonden: van de godsdienstelijkheid bij de Egyptenaren tot de wetenschappelijkheid van Leonardo Da Vinci.

Hoewel de veelzijdigheid van de kunst die doorheen de eeuwen is ontstaan onmogelijk te beschrijven valt in één allesomvattende theorie, kan men wel sprongen zien die van blijvend belang zijn in de verdere ontwikkeling ervan. In de recente kunstgeschiedenis zijn er talrijke baanbrekende stappen gezet die het gelaat van de kunst voor altijd hebben veranderd. Zo was Picasso de eerste kunstenaar die Afrikaanse kunst als volwaardig beschouwde en los rukte van het holle begrip ‘decoratie’. Henry Moore toonde het belang van de leegte door als allereerste beelden te maken met gaten in. Paul Cézanne schilderde tussen 1904 en 1906 de eerste abstracte schilderijen en startte hiermee een ware explosie aan nieuwe beeldtalen en kunstvormen. Hoewel beweging en dynamiek al eeuwen onderwerp zijn van schilderijen en sculpturen, duurt het tot 1913 tot Marcel Duchamp met zijn draaiend fietswiel het eerste kinetische kunstwerk maakt.

Het duurde voor de primitieve mens ongeveer 3 miljoen jaar om te evolueren van het gebruik van één soort gereedschap naar zestien. Hoewel de grote stappen van verandering vaak lang op zich laten wachten, is er één constante in de kunstwereld: de evolutie zet nooit een stap terug. Het begrip entropie in de wetenschap staat voor een maat van diversiteit en wanorde in een systeem. De hoofdeigenschap van entropie is dat ze nooit kan verminderen. Met onze nieuwe tentoonstelling Entropie II, brengen we voor de tweede keer een ode aan de ruimtelijkheid door het werk van 16 uiteenlopende kunstenaars met elkaar te confronteren. We concentreren ons daarbij op de essentiële kwaliteiten in het oeuvre van de artiest en trachten de kijker in contact te brengen met de vele aspecten die onze verbeelding doorheen de geschiedenis heeft meegekregen.