Gaston De Mey genoot zijn opleiding aan de kunstacademie in Eeklo. In die periode schildert hij vooral figuratief, maar onder invloed van de avant-garde kunst die onder andere in Antwerpen bloeit in de late jaren '50 en vroege jaren '60, verschuift zijn focus naar de abstractie.

In 1968 breekt hij radicaal met het figuratieve en maakt hij enkel gebruik van letters. Hij ontleedt woorden, namen en teksten tot de essentiële onderdelen waaruit ze zijn samengesteld: de letters van het alfabet. Deze worden eerst lyrisch verbonden via naaipatronen, de banen van hemellichamen en aanzichten van technologische installaties zoals raketten en machines. Nadien worden ze geplaatst in composities die een geometrische abstractie in zich dragen, vaak gebruik makend van een centrale spiegellijn.