Jan Hendrikse initieert in 1958 de eerste tentoonstelling van ‘Informele schilderkunst’ in de mensa van de Universiteit Delft. Henderikse is een van de oprichters van de Nederlandse Informele Groep, samen met Armando, Kees van Bohemen, Henk Peeters en Jan Schoonhoven. In 1959 verhuist Henderikse naar Keulen en later naar Düsseldorf, een belangrijk centrum van de naoorlogse avant-garde en bakermat van de Duitse Zero-groep. Samen met Armando, Henk Peeters en Jan Schoonhoven formeert Henderikse in 1961 de Nul-groep.

Sinds de late jaren 1950 werkt Henderikse met readymades en assemblages, deze laatste veelal opgebouwd uit wat zoal zijn pad kruist: drijfvuil uit de Rijn, kurken en ampullen, later ook nummerborden en muntgeld. Henderikse verbindt het Duchampiaanse idee van de readymade met een eindeloze stroom van spullen en dingen, met wat we gebruiken en liefhebben, maar even makkelijk weer weggooien. Henderikse registreert met het scherpe oog van een etnograaf, zijn belangstelling voor het alledaagse is eindeloos en voortdurend. Of, in zijn eigen woorden, “Mij interesseert alles wat de mens beweegt.” Henderikse zoekt naar het buitengewoon alledaagse, is een scherp observator, maakt “(...) iets unieks, iets eenmaligs” – maar, voegt hij er zelf onmiddellijk aan toe, “dat geldt ook voor de prestaties van een schaatser of een voetbalspeler.” Van 1963-’67 woont Henderikse op Curaçao – in 1968 verhuist hij met echtgenote Idi Henderikse-van Henneigen en zoon Jozias naar New York.

In de jaren zeventig en tachtig richt Henderikse zich met name op fotografie, film en kunstenaarsboeken. Retrospectieve solotentoonstellingen in Schwerin en Kiel (2007) en recente deelname aan groepstentoonstellingen in Antwerpen, Berlijn, Düsseldorf, Nice, Londen, New York, Johannesburg en Tokyo weerspiegelen de toenemende interesse in Henderikses multimediale oeuvre.

Jan Henderikse woont en werkt in Antwerpen en Brooklyn, New York.